غزل های عاشقانه ی من

می دهد باد شمالی نفس و بوی وصال

زودتر  ،  زودتر  از  پیش  بوز   باد  شمال

آمد  ایٌام   بهاران  و  گل  و  سبزه   دمید

دارم  امید  به  دیدار   تو   و   روز   وصال

در جهانی که اساسش همه سست است و خراب

وصل آن دلبر طناز  و  نکو  نیست  محال

فصل وصل است و مرا درد فراق است هنوز

بوده تنها دل دیوانه ی من در همه حال

شهر خاموش دلم شاهد شور است و نشاط

شوق دارد که گریزد ز غم و درد وخیال

من نبودم که تو بودی به جهان یار مرا

در همه خلق منم بهر وفا  بر  تو مثال

آسمان صاف و جهان نغمه ی دیدن خواند

مده از دست چنین فرصت دیدار  زلال