غزل های عاشقانه ی من

بخت  آنم  نبود  تا  که  زنم  بوسه   به  پایت

غیر  جان  هیچ  ندارم  که  دهم  بهر  جفایت

با همه جور و جفا بیش تر از پیش تو خواهم

به  امیدی  که  ببینم  به  یکی   روز   وفایت

پادشاه دل دیوانه ی  من  بودی  و  هستی

شاه  دل  کن  نظری  بر  من  دیوانه  گدایت

جان به قربانی چشمان سیاهت کنم امشب

جان و اندیشه و عمر و تن و مالم  به  فدایت

شکر بسیار بر این بخت که در بند تو هستم

هرگز از دست تو و بخت بدم نیست شکایت

در تب عشق و غمت سوختم و هیچ نگفتم

وقت   آنست  که  گویم  ز  فراق  تو  حکایت

بختم از چشم سیاه تو سیه تر شده ، جانا

جان من باشی و جان می دهم از بهر رضایت

هادیا  ،  بیشتر  از  خلق  جهان  عاشق  یارم

می رسد هجر من و دوست ، نهایت به نهایت