غزل های عاشقانه ی من

سروده ام غزل غزل، به یاد یار مهربان                  برآمده ز جان من ، ترانه های جاودان

تمام روزگار من، گذشت در خیال دوست              به انتها رسیده عمر و یار من مرا بخوان

هنوز دوست دارمت نرفته ای ز یاد من                 اگر نبودمت به یاد بوده ای به روح و جان

طبیب درد عشق من،دوای درد جان و تن            کشیده ای به خاک و خون،دل مرا در این جهان

به نام تو برای تو،تمام شعرهای من                   که نام و یاد پاک تو ، زد آتشم به آشیان

نکش مرا به قهر خویش یار دلربای من                از انتظار و صبر من ، نمانده بیش از این توان

به لطف کن نوازشم که انتهای سازشم              رخ نکوی خویش را، مکن ز من دگر نهان

به هادی از وفا مگو ، ندیده از کسی وفا              به جز غم و شب و از این ستارگان آسمان